Η καμπύλη εκμάθησης

Δημιουργήθηκε από το Boston Consulting Group το 1966, το διάγραμμα μπορεί να φαίνεται απλό, αλλά παρουσιάζει εύστοχα την ευρέως αποδεκτή αντίληψη ότι οι επιχειρήσεις αναπτύσσουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα από την επίτευξη οικονομιών κλίμακας. Με την πάροδο του χρόνου, μαθαίνουν πώς να μειώνουν τα κόστη, να γίνονται πιο αποτελεσματικοί και να βελτιώνουν τα προϊόντα τους. Πηγή: Walter Kiechel, The Lords of Strategy (Harvard Business Press, 2010)

Μήτρα ανάπτυξης προϊόντος – αγοράς

Αυτό το πλέγμα, δημιούργημα του Boston Consulting Group το 1968, αποσαφηνίζει την σχέση ανάμεσα στην αύξηση του  αγοραστικού κοινού και του μεριδίου αγοράς, με σκοπό να βοηθήσει τις μονάδες παραγωγής προϊόντων να βελτιώσουν τις προοπτικές τους. Χρησιμοποιείται για να διδάξει στους managers πώς να «αρμέγουν» τις αγελάδες κερδοφορίας, να απαλλάσσονται από τα «σκυλιά», να επενδύουν σε «αστέρια», και να περιορίζουν την έκθεση τους απέναντι σε «ερωτηματικά». Πηγή: Walter Kiechel, The Lords of Strategy

Το μοντέλο των 5 δυνάμεων του Porter

Πριν την ανακάλυψη του Michael Porter το 1979, σε ένα άρθρο του στο HBR, ο όρος «ανταγωνισμός» αναφερόταν αποκλειστικά και μόνο στην προσπάθεια των εταιριών να υπερισχύσουν στην αντίστοιχη αγορά που δραστηριοποιούνται. Λίγοι ήταν αυτοί που αναρωτιόντουσαν γιατί κάποιοι κλάδοι ήταν εγγενώς περισσότερο ή λιγότερο επικερδείς  από άλλους και πόσο σταθερή ήταν η κερδοφορία τους με το πέρασμα του χρόνου. Το διάγραμμα του Porter το άλλαξε αυτό, και από τότε μαθητές, σύμβουλοι και επιχειρηματίες εκτιμούν την ανταγωνιστική θέση μιας εταιρίας σύμφωνα με τις πέντε δυνάμεις του Porter.   Πηγή: “How Competitive Forces Shape Strategy,” HBR March–April 1979

Η Πυραμίδα της αγοράς.

Σήμερα οι Μάνατζερ παίρνουν ως δεδομένο ότι οι μεγαλύτερες ευκαιρίες επέκτασης βρίσκονται στις αναπτυσσόμενες αγορές και ότι βιώσιμες επιχειρήσεις μπορούν να δημιουργηθούν για να εξυπηρετούν τον κόσμο που βρίσκετε κοντά στον «πάτο της Πυραμίδας». Αυτή η αντίληψη προέρχεται από αυτό το γράφημα που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από τους C.K. Prahalad και Kenneth Lieberthal το 1998. Άνθρωποι που ζουν με 3.000€ μέχρι 8.000€ τον χρόνο μπορεί να μην φαίνεται σαν επικερδές κοινό αλλά αποτελεί ένα τεράστιο κομμάτι της αγοράς με τρομερό ενδιαφέρον για εταιρίες που εμπορεύονται τρόφιμα, είδη σπιτιού και ενέργεια.  Πηγή: “The End Of Corporate Imperialism,” HBR July–August 1998